Soorten begraafplaatsen
In Nederland kennen we algemene begraafplaatsen en bijzondere begraafplaatsen. Beide soorten staan bij de wet omschreven. Sinds 1991 is de term ‘algemene begraafplaats’ vervangen door de wettelijke term ‘gemeentelijke begraafplaats’.
Gemeentelijke begraafplaatsen
Alle algemene begraafplaatsen zijn bij de wet geregeld. Dit houdt in dat een gemeente haar overleden inwoners op de algemene begraafplaats begraaft. Hun afkomst of geloofsovertuiging doet er niet toe. In Wageningen kennen we bijvoorbeeld ‘De Leeuwerenk’. Deze begraafplaats is eigendom van de gemeente. Een gemeente kan ook bepalen dat overledenen van buiten de gemeente op hun kerkhof begraven mogen worden. Soms leidt zo’n beslissing tot extra kosten voor de nabestaanden. Dit is per gemeente verschillend.
Bijzondere begraafplaatsen
Tot de bijzondere begraafplaatsen worden alle begraafplaatsen gerekend, die niet van de gemeente zijn. Denkt u bijvoorbeeld aan stichtingen, kerkgenootschappen en particulieren. Ze hebben allemaal hun eigen reglementen. Een gemeente is de enige overheid, die begraafplaatsen heeft.
Sluiten van gemeentelijke begraafplaatsen
In bepaalde situaties kan een gemeente een kerkhof sluiten. Er wordt dan een nieuwe plaats aangewezen. Voor het sluiten is altijd toestemming nodig van de ‘Kroon’. Na de goedkeuring geldt meestal een wachttijd van 30 jaar, voordat de grafakker geruimd mag worden. Dit ruimen dient met de nodige zorg te gebeuren. Redenen voor sluiting van een begraafplaats kunnen onder andere zijn:
- De begraafplaats is vol door groei van de gemeente
- Het kerkhof komt in het gedrang door omliggende bebouwing
- De grafakker wordt, uit historisch oogpunt, tot monument verklaard